اولویت‌بندی عوامل موثر بر عدم پذیرش پرورش ماهی در مزارع برنج استان گیلان

تحقیق حاضر به منظور اولویت­بندی عوامل موثر بر عدم پذیرش پرورش ماهی در مزارع برنج استان گیلان صورت گرفت. این تحقیق در دو مرحله در سال­های 1388 و 1393 انجام شد، که جامعه­ی آماری آن، شالیکاران غرب استان گیلان بودند. حجم نمونه در مرحله­ی اول تحقیق 123 نفراز کشاورزانی بودند که تمایلی به پذیرش کشت توام برنج و ماهی نداشتند و در همسایگی مزارع کشت توأم برنج و ماهی سکونت داشتند. در مرحله دوم تحقیق نیز 10 درصد به حجم نمونه مرحله اول اضافه گردید و سپس 135 نفر در خارج از محدوده پذیرش به طور تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. تجزیه تحلیل داده­های مرحله اول تحقیق با استفاده از تحلیل چند پاسخی صورت گرفت و داده­های مرحله دوم تحقیق نیز با استفاده از تجزیه و تحلیل اعداد فازی اولویت­بندی شد. نتایج نشان داد که عدم وجود امنیت یا نبود ارگان تأمین کننده آن در زمینه­ی سرقت ماهی، عدم دسترسی به تسهیلات مالی با تأکید بر وام بلند مدت با سود کم، محصور نبودن مزارع برنج و مشکلات ناشی از آن، فقدان ارگان مسئول در زمینه کشت توأم، نداشتن بودجه اولیه برای احداث پناهگاه ماهی و هزینه بالای آن، عدم وجود آگاهی و اطلاعات در زمینه کشت توام برنج و ماهی، نداشتن امکانات اولیه مثل چاه عمیق یا نیمه عمیق و نیروی برق و دوری خانه کشاورز تا مزرعه شالیکاری مهمترین محدودیت­های پذیرش پرورش ماهی در مزارع برنج، توسط کشاورزان بودند.